Zyan Raydon

16 februari 2016

Zyan is vijf jaar oud, woont in Leeuwarden en heeft Leukemie (ALL). Hij wordt behandeld in het UMCG. Zijn ouders deden een aanvraag via het Maatschappelijk Werk van het UMCG en deze week wordt aan het gezin van Zyan een financiële bijdrage overgemaakt.

Afgelopen zaterdag 24 februari kregen wij een mail van de ouders van Zyan met het volgende verhaal...

Beste Stichting 'Ramon...

Als eerste heel erg bedankt voor de donatie.. dit kunnen wij nu onze zoon zo ziek is heel erg goed gebruiken. Hieronder heb ik een verhaal geschreven van de eerste paar dagen die heel erg heftig waren.

Woensdagnacht om half 1 had Zyan een bloedneus. Het bleef maar bloeden. Zyan trok bleek weg en werd misselijk. Omdat het zo lang duurde en al van alles hadden geprobeerd hebben we de dokterswacht gebeld. Ze hebben onze telefonisch geholpen. Na een uur was het eindelijk gestopt met bloeden. Mijn vrouw en ik hadden allebei het gevoel.. dit is niet goed.

De volgende dag gaan we met Zyan naar de dokter. Hij heeft Zyan doorverwezen naar het ziekenhuis omdat hij denkt aan een vergrote lever. Daar schrokken wij al van.

In het ziekenhuis heeft de kinderarts naar Zyan gekeken. Doordat hij zo bleek was veel blauwe plekken en zo'n heftig bloedneus heeft gehad ging hij onderzoek doen naar leukemie om deze ziekte uit te sluiten. Mijn vrouw belde mij in tranen op en ik had het gevoel dat de grond onder mij wegzakte, werd helemaal bleek en begon te trillen. In het ziekenhuis werden 7 buisjes bloed afgenomen, echo gemaakt van zijn buik en röntgenfoto van zijn longen. Na een lange tijd wachten heeft de dokter met 99% zekerheid kunnen vaststellen dat het inderdaad leukemie is. Zyan moest worden opgenomen in het UMCG. Vrijdag om half 9 moest hij er zijn voor een beenmerg punctie.

Zyan zag aan zijn mama, oma en papa dat ze in tranen waren. Hij kwam bij mij op schoot zitten en de dokter vertelde hem ook wat er aan de hand was. De dokter vertelde het heel rustig. Zyan kijkt naar zijn moeder, kijkt naar zijn oma en kijk naar mij. Je ziet in zijn ogen dat hij het niet leuk vind maar ook dat hij niet weet wat het is en wat het inhoud voor hem.

Als Zyan 's avonds naar bed gaat wil hij dat ik hem naar boven til. Als we boven zijn geef ik hem een kus en zeg tegen hem, 'morgen begint jou grote avontuur' en we geven elkaar een high five. Als hij op bed ligt zegt hij nog eens tegen zijn moeder. 'Mama morgen begint mijn grote avontuur'. Hij weet nog niet hoe sterk hij moet zijn en wat hem allemaal te wachten staat. Gelukkig is dit mannetje van 5 een echte vechter en als het iemand lukt is hij het wel.

Vrijdagochtend om 8:15 waren wij in het ziekenhuis op de afdeling kindergeneeskunde. Op de behandelkamer van de afdeling hier werd een infuus aangelegd. De dokter was even bezig je zag in de ogen van Zyan dat het hem erg pijn deed ondanks de "wonderpleisters" (verdovingspleisters) ik had zijn hand vast en zei nog tegen hem als het pijn doet moet je maar zo hard mogelijk in mijn hand knijpen, maar hij kneep niet de stoere bink dat het was. De tranen stonden in zijn ogen maar hij gaf nog geen kik. Totdat het hem te lang duurde begon hij te huilen. Uiteindelijk zat het infuus (er werd nog wat bloed afgenomen) en werd het met mooie pleisters vastgezet. Daarna nog even meten en wegen en uiteraard zijn "spierballen" (bloeddruk) meten.

Toen dit allemaal gedaan was wisten wij dat we hier goed zaten. De verpleegkundigen en de dokters waren zo meegaand en steunden Zyan zo goed dat was echt fantastisch. Op een aparte kamer vertelde de dokter dat het inderdaad om leukemie gaat. Het is gelukkig de meest voorkomende en best te behandelen vorm van leukemie. Acute lymfatische leukemie. De dokter vertelde het ons allemaal heel duidelijk en stelde ons erg gerust. Ook zei hij erbij dat het vandaag allemaal erg snel zou gaan en dat we het over ons heen moesten laten komen.

De beenmerg punctie en lumbaalpunctie zijn erg goed gegaan. Ook heeft Zyan meteen zijn eerste chemokuur gekregen.

De dokter wilde ons nog even spreken zonder Zyan erbij. Om uit te leggen wat er allemaal gaat gebeuren. We zijn vandaag dus begonnen aan Zyan's grote avontuur. Dit gaat 2 jaar duren en zal erg intensief worden.

Wat heeft die mannetje zich vandaag groot gehouden. We wisten dat het een sterk mannetje was en kon vechten maar dat hij zo sterk was hadden we niet gedacht. Hij heeft vanaf 11:45 een paar keer gehuild omdat hij zo'n honger had. Maar geen enkele keer over pijn. We zijn zo trots op ons mannetje..

Met vriendelijke groet,

Ruud en Shannon

papa en mama van Zyan Raydon